تاندون ها نوارهای بافتی محکم و کشسانی هستند که عضلات را به استخوان ها وصل می کنند. تاندونیت به التهاب این تاندون ها گفته می شود که در اثر ضربه یا استفاده بیش از حد ایجاد می شود. تاندون ها معمولا به آهستگی التیام میابند زیرا خونرسانی آنها بسیار محدود است و هم چنین عضلاتی که توسط تاندونیت درگیر می شوند اغلب بطور مداوم به کار گرفته می شوند. تاندونیت ممکن است در هر جایی که یک تاندون عضله را به استخوان وصل می کند ایجاد شود، اما معمولا در ناحیه شانه ها، پاشنه ها یا در سطح داخلی یا خارجی آرنج ها (آرنج گلف بازها یا آرنج تنیس بازها) ایجاد می شود.

  علائم

در تاندونیت، ناحیه مبتلا متورم، دردناک و حساس به لمس است. وقتی تاندون التیام میابد، فیبرهای ملتهب ممکن است اثر زخم دردناکی به جای بگذارند. درد معمولا طی چند هفته تا چند ماه از بین خواهد رفت اما در برخی موارد بویژه در افراد مسن که در آنها التیام بافتها کندتر و ناکامل صورت میگیرد ممکن است درد باقی مانده و بدتر شود.

درمان

اگر شما تاندونیت داشته باشید، پزشک توصیه به استراحت دادن دست یا پای مبتلا با قرار دادن دست در آتل یا وزن نگذاشتن روی پا برای چندین روز خواهد کرد. برای کاهش درد یا التهاب و تورم آسپیرین، ایبوپروفن، ناپروکسن یا کتوپروفن مصرف کنید (استامینوفن اثری روی التهاب ندارد). بعد از چندین روز به تدریج مفصل را نرمش دهید تا از سفت و خشک شدن آن پیشگیری کنید. اگر درد ادامه پیدا کند یا بدتر شود پزشک برای رد کردن تشخیص شکستگی ممکن است درخواست عکس اشعه ایکس از دست یا پا کند. وی هم چنین ممکن است برای کاهش درد و التهاب یک داروی کورتیکواستروئید و یک بی حس کننده موضعی به ناحیه درگیر تزریق کند. درمان ممکن است شامل اقدامات دیگری از قبیل یخ گذاشتن روی ناحیه درگیر، یا استفاده از امواج اولتراسوند (امواج صوتی با فرکانس بالا) برای کاهش درد و تسریع روند التیام باشد. انجام نرمش های سبک و کنترل شده ای که عضلات را کشیده و تقویت کنند نیز می تواند درد و التهاب را کم تر کند.