کارشناسان می گویند: شمار در حال افزایشی از کودکان جهان به دلیل چاقی پدر و مادر خود، در دوران پس از بلوغ با خطر ابتلا به بیماری های جدی مانند آسیب مغزی، سکته مغزی و بیماری قلبی روبرو هستند.

روز دوشنبه از روزنامه گاردین، این کارشناسان هشدار داده اند که شمار کودکانی که به دلیل چاقی مادرانشان در جوانی در معرض خطر ابتلا به آسیب مغزی، سکته مغزی، حمله قلبی و یا آسم قرار می گیرند، رو به افزایش است.

به گفته کارشناسان، مادرانی که اضافه وزن بسیار زیاد دارند، چاقی را به عنوان نتیجه 'یک چرخه معیوب' به فرزندان خود منتقل می کنند که در این وضعیت وزن اضافی بر سلامت والدین و کودکان آنها تاثیر جدی می گذارد.

چهار مطالعه که در مجله Lancet Diabetes and Endocrinology منتشر شده است، نشان می دهد که خطرات ناشی از چاقی مادر شامل به دنیا آوردن نوزاد مرده، فشار خون بالای خطرناک در زنان باردار، دیابت مادر و یا کودک و عوارض حین زایمان است.

به گفته نویسندگان این مقالات، میزان چاقی در زنانی که در سن باروری قرار دارند و خطرات ناشی از آن برای سلامتی آنقدر زیاد است که لازم است قبل از بارداری، از داشتن وزن طبیعی اطمینان یابند.

محققان بر این باور هستند که مادران دارای اضافه وزن زیاد می توانند باعث ابتلای کودکان خود به اوتیسم یا اختلال کم توجهی ناشی از بیش فعالی و یا ابتلا به سرطان در سال های بعدی زندگی شوند.

پروفسور 'لسی ریگان' رییس رویال کالج انگلیسی زنان و زایمان متذکر شد که چاقی در سراسر جهان به نسبت های همه گیری رسیده است.

یک گروه بین المللی از محققان ابراز نگرانی کردند که مشکل چاقی والدین در کشورهای توسعه یافته شدیدتر است و وخیم تر هم می وشد زیرا تا سال ۲۰۲۵ از هر پنج زن یک نفر (۲۱ درصد) در جهان با اضافه وزن خطرناک روبرو می شود.

یکی از این مقاله های تحقیقاتی که به بررسی صدها مطالعه قبلی در مورد چاقی پرداخته شده، نشان می دهد که اثرات طولانی مدت چاقی مادر می تواند پیامدهای عمیقی برای وضعیت بهداشت و سلامت عمومی داشته باشد.

محققان در مقاله دیگری نتیجه گرفتند که چاقی مادر به ویژه در کشورهای غربی به سرعت در حال گسترش است و دولت ها باید به آن به صورت یک اولویت برای بهداشت عمومی جهان بپردازند.

در یک بررسی دیگر تصریح شده است که وزن پدران نیز می تواند خطر ابتلا به بیماری ها در فرزندان را افزایش دهد.

براساس این مطالعات، چاقی مادر همچنین می تواند به عملکرد ضعیف تر شناختی و افزایش خطر ابتلا به اختلالات عصبی تکاملی از جمله فلج مغزی منجر شود.