بر اساس تعریف سازمان جهانی بهداشت از سلامت، رفاه کامل جسمی، اجتماعی و روانی توصیف شده، اما در عرصه پزشکی به طور معمول سلامت به سلامت جسمی معطوف شده و چه سیاست گذاران سلامت و چه پزشکان کمتر در حوزه درمان به مسائل روانی توجه کرده‌ و می‌کنند و این امر موجب مغفول ماندن آن شود.

دکتر بهزاد قربانی عضو هیأت مدیره علمی پژوهشگاه ابن سینا در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان خبرگزاری سلامت ضمن اعلام این مطلب اذعان داشت: در حوزه سلامت شایع‌ترین بیماری در کل جهان بیماری‌های روانی و بعد بیماری‌های قلب و عروق است.

وی تأکید کرد: در صورت وجود اختلال سلامت روان بار فردی و تأثیرات اجتماعی دارد و بر روابط بین فردی، شغل و تحصیل موثر است؛ یعنی امراض و بیماری‌های روانی با رشد و پیشرفت اجتماع آمیخته است.

وی با اشاره به توجه به سلامت روان خاطرنشان کرد: برای نمونه در زمان ازدواج بیشترین ملاک‌های دختر و پسر فاکتورهای فیزیکی یا مالی است و هیچ فردی توجه نمی‌کند که آن فرد منتخب برای ازدواج از لحاظ روحی و روانی سالم است؟ به همین دلیل در حاضر یکی از ۳ علل مهم طلاق بیماری‌های روانی همسر نظیر پرخاشگری، کتک کاری، افسردگی و …. است.

متخصص اعصاب و روان ادامه داد: بسیاری از افرادی که از سلامت روانی برخودار نباشند، به خوبی قادر به کار نیستند، بنابراین در استخدام‌ها و جذب نیرو تا چه اندازه به سلامت روان افراد توجه می‌شود؟ فردی که از لحاظ روانی ذهن آرامی نداشته باشد قادر به کار کردن مطلوب هم نیست و یکی از علل افت عملکرد افراد مشکلات آنها در این حوزه است.

وی اظهار داشت: اعتیاد، رانندگی، فرزندپروری، جرم و جنایات، خودکشی، آدم کشی و کودک آزاری به سلامت روان افراد بر می‌گردد. بنابراین باید توجه داشت افرادی که از لحاظ روانی سالم به سر نمی‌برند نیاز به درمان دارند و تنها فرهنگسازی و گفتگو مشکلی را برطرف نخواهد کرد، اما این اتفاق چقدر رخ می‌دهد؟

این روانپزشک متذکر شد: در کشورهای توسعه یافته برنامه‌های مفصلی در حوزه سلامت روانی پایه گذاری شده و با توجه به این که جامعه ما هم از جوان گرایی خارج خواهد شد و به کشورهای پیر دنیا تبدیل می‌شود در صورتی که نتوانیم در این حوزه خوب و موفق عمل کنیم یک جامعه سالمند ناسالم در حوزه سلامت روان خواهیم داشت و باید به این مسآله توجه داشت.

وی افزود: البته طی سالیان اخیر توجهات بیشتری شده و وزارت بهداشت به این مسأله توجه خوبی داشته و بیمارستان‌ها را ملزم کرده که ۱۰درصد از تخت هایشان را به بیماران روانی اختصاص دهند، اما به طور کلی به نظر می رسد این حوزه هنوز هم بیشتر جای کار دارد.