کاهش شنوایی به عنوان کاهش توانایی شنیدن صداها تعریف می‌شود و می‌تواند به طور ناگهانی یا تدریجی بروز کند. این وضعیت می‌تواند بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد و در صورت عدم درمان، منجر به مشکلات اجتماعی و روانی شود.

انواع کاهش شنوایی

1. کاهش شنوایی انتقالی: این نوع کاهش شنوایی ناشی از مشکلاتی در گوش میانی یا خارجی است، مانند تجمع مایع، عفونت یا انسداد گوش.
2. کاهش شنوایی حسی عصبی: ناشی از آسیب به گوش داخلی یا عصب شنوایی است و معمولاً با افزایش سن یا قرارگیری در معرض صداهای بلند مرتبط است.
3. کاهش شنوایی مختلط: ترکیبی از دو نوع فوق.

علل

• عوامل ژنتیکی:  تاریخچه خانوادگی ممکن است ریسک ابتلا به کاهش شنوایی را افزایش دهد.
• عفونت‌ها:  عفونت‌های گوش مانند اوتیت می‌توانند به کاهش شنوایی منجر شوند.
• صداهای بلند:  قرارگیری در معرض صداهای بلند به طور مداوم می‌تواند به آسیب شنوایی دائمی منجر شود.
• عوامل محیطی:  برخی مواد شیمیایی و داروها می‌توانند باعث کاهش شنوایی شوند.

علائم

• دشواری در شنیدن مکالمات
• نیاز به افزایش حجم صدا در تلویزیون یا رادیو
• احساس وزوز در گوش (وزوز گوش)
• مشکلات در درک صداها در محیط‌های شلوغ

درمان

• دستگاه‌های شنوایی:  می‌توانند به بهبود شنوایی کمک کنند.
• عمل جراحی:  در برخی موارد، مانند انسداد گوش، جراحی ممکن است لازم باشد.
• درمان‌های دارویی:  بسته به علت کاهش شنوایی، داروها ممکن است تجویز شوند.