شب ادراری، که به آن انوریز نیز گفته می‌شود، به حالتی اطلاق می‌شود که فرد در خواب به طور غیر ارادی ادرار می‌کند. این مشکل ممکن است در هر سنی رخ دهد، اما بیشتر در کودکان شایع است. با این حال، بزرگسالان نیز ممکن است به این مشکل دچار شوند.

علل شب ادراری

1. عوامل فیزیولوژیکی:
   • تأخیر در بلوغ: در برخی از افراد، سیستم عصبی ممکن است به اندازه کافی به بلوغ نرسیده باشد تا بتوانند مثانه را در طول خواب کنترل کنند.
   • عفونت‌های ادراری: عفونت در سیستم ادراری می‌تواند باعث احساس نیاز مکرر به ادرار کردن شود.
   • اختلالات ساختاری: مشکلات ساختاری در مثانه یا مجرای ادرار ممکن است موجب شب ادراری شوند.
2. عوامل روانی:
   • استرس و اضطراب: فشار روانی ناشی از تغییرات زندگی، جدایی والدین یا محیط جدید می‌تواند عاملی برای بروز این مشکل باشد.
   • مشکلات عاطفی: شرایطی مانند افسردگی یا مشکلات عاطفی دیگر نیز ممکن است به شب ادراری منجر شوند.
3. عوامل ژنتیکی: اگر یکی از والدین به شب ادراری دچار بوده باشد، احتمال بروز این مشکل در فرزندان بیشتر است.

تشخیص و درمان

تشخیص شب ادراری معمولاً شامل تاریخچه پزشکی و معاینه بدنی است. در برخی موارد، ممکن است آزمایش‌هایی برای بررسی وجود عفونت یا مشکلات دیگر انجام شود.

روش‌های درمانی شامل:

• تکنیک‌های رفتاری:  شامل آموزش به فرد برای رفتن به توالت قبل از خواب و ایجاد عادات منظم در خواب.
• داروها:  برخی داروها می‌توانند به کنترل مثانه کمک کنند.
• استفاده از دستگاه‌های هشدار دهنده:  این دستگاه‌ها به فرد کمک می‌کنند تا در صورت نیاز به ادرار در شب بیدار شود.

شب ادراری معمولاً با رشد فرد و گذر زمان بهبود می‌یابد. با این حال، اگر مشکل ادامه داشته باشد، مشاوره با پزشک می‌تواند کمک کننده باشد.