نسبت دور کمر به دور لگن(WHR) و نحوه اندازه گیری آن

نسبت دور کمر به دور لگن (WHR) یکی از معیارهای متعددی است که پزشکان می توانند برای تشخیص اضافه وزن از آن استفاده کنند. در کنار شاخص توده بدنی یا همان شاخص BMI، که نسبت وزن را به مجذور قد محاسبه می کند، نسبت WHR، نسبت دورکمر به دور لگن را اندازه گیری می کند. این عدد میزان چربی را در نواحی کمر، شکمی و باسن تعیین می کند.هم در مردان و هم در زنان نسبت دور کمر به دور لگن بالاتر از ۱، خطر ابتلا به بیماری های قلبی و سایر بیماری هایی را که با  اضافه وزن همراه هستند، افزایش می دهد.زمانیکه وزن بدن در ناحیه ی شکم و میانی بدن متمرکز شده باشد فرم بدن سیبی شکل (فرم رایج در مردان) نامیده می شود و زمانیکه وزن بدن در اطراف ران و باسن تجمع یابد فرم بدنی گلابی شکل (فرم رایج در زنان) نامیده می شود.

وجود اضافه وزن در هر جایی از بدن به یک میزان بر روی سلامت عمومی شما تاثیر نمی گذارد. به عنوان مثال افرادی که فرم بدن سیبی شکل دارند نسبت به افرادی که فرم بدن گلابی شکل دارند، در معرض خطر بیشتر برای ابتلا به بیماری های قلبی، دیابت نوع ۲ و مرگ زودرس هستند. بنابراین با این وجود حتی اگر BMIدر محدوده طبیعی باشد، خطر ابتلا به بیماری ها افزایش می یابد.

• افراد خاصی نمی توانند برای به دست آوردن WHR از اندازه گیری دور کمر استفاده کنند، از جمله کسانی که کوتاه تر از ۱۵۰ سانتیمتر قد دارند و کسانی که دارای BMI 35 و یا بالاتر هستند، همچنین WHR برای استفاده در کودکان توصیه نمی شود.

نحوه اندازه گیری

نسبت دور کمر به دور لگن (WHR) یکی از معیارهای مهم در ارزیابی وضعیت سلامت و خطر بیماری در افراد است که بر اساس نسبت دور کمر به دور لگن سنجیده می شود. در ﻫﺮ دو اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎﻫﺎی ﻓﺮد ﺟﻔﺖ ﺑﻮده ﻓﺮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و راﺣﺖ اﻳﺴﺘﺎده و ﻟﺒﺎس ﻛﻤﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮد ﺑﺎﻳﺪ آرام ﺑﻮده و اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی در ﭘﺎﻳﺎن ﻳﻚ دم ﻋﺎدی اﻧﺠﺎم ﺷﻮد. ﻫﺮ اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﺑﺎﻳﺪ دو ﺑﺎر ﺗﻜﺮار ﺷﻮد و در ﺻﻮرت وﺟﻮد ﺗﻔﺎوت ﻛﻤﺘﺮ از ﻳﻚ ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ، ﻣﺘﻮﺳﻂ آن ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ و ﺛﺒﺖ ﺷﻮد؛ اﮔﺮ اﺧﺘﻼف ﺑﻴﻦ دو اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻜﺮار ﺷﻮد. دور ﻛﻤﺮ، ﺑﻪ راﺣﺘﻲ از ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ آن (درﺳﺖ ﺑﺎﻻی ﻧﺎف) اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ دور ﺑﺎﺳﻦ ﻳﺎ ران، از ﭘﻬﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ آن اﻧﺪازه ﮔﻴﺮی ﺷﻮد .