نارسایی احتقانی قلب زمانی است که قلب این قدر ضعیف است که قادر به پمپ خون و رساندن آن به ریه ها و بافت های دیگر بدن نیست. نارسایی قلب به این معنی نیست که قلب متوقف می شود بلکه یعنی پمپ کردن آن کارآمد نیست. برخی بیماری هاا می تواند به نارسایی قلبی منجر شود، از جمله بیماری های قلبی، حمله قلبی، فشار خون بالا، اختلالات دریچه قلب، آریتمی (arrhythmia ضربان قلب نامنظم) کم خونی (anemia وضعیتی که در آن میزان اکسیژن در خون کمتر از میزان لازم است) کاردیومیوپاتی (cardiomyopathy بیماری دژنراتیو عضله قلب).

نارسایی قلبی وقتی رخ می دهد که عضله قلب نمی تواند به درستی منقبض شود (فشار سیستولیک systolic و یا نارسایی سمت چپ قلب) یا به درستی استراحت کند (فشار دیاستولیک diastolic و یا نارسایی طرف راست قلب). عوامل خطرساز دیگر شامل سیگار کشیدن، مشکل کلسترول، فشار خون بالا و اضافه وزن است.

♦  پس از حمله قلبی

پس از درمان اورژانسی حمله قلبی شما را در بخش مراقبت های قلبی (CCU) و یا مراقبت های ویژه (ICU)  بیمارستان بستری می کنند و پرستاران آموزش دیده وضعیت  تان را به طور مداوم بررسی می کنند تا ببینند چه عوارضی برای تان رخ می دهد. اگر بدون عوارض، حمله خفیف قلبی را پشت سر بگذارید شما را تشویق می کنند بعد از ۴۸ ساعت از رختخواب بلند شوید. حتی اگر حمله شدید باشد باز هم شما را تشویق می کنند از رختخواب بیرون بیایید و از توالت فرنگی استفاده کنید.

پزشکان معتقدند حتی یک ورزش مختصر از لخته شدن خون جلوگیری می کند. قبل از ترک بیمارستان از شما تست ورزش می گیرند تا ببینند عضله قلب به اندازه کافی اکسیژن می گیرد یا نه. اگر نتیجه تست منفی باشد پزشک گزینه های درمانی دیگری به شما پیشنهاد می کند.

برخی مردم پس از حمله قلبی دچار اضطراب و افسردگی می شوند و در مواردی در از سرگیری فعالیت جنسی تردید می کنند. اگر احساس اضطراب و افسردگی و یا مشکلات جنسی از این دست دارید باید با پزشک خود صحبت کنید. او می تواند در تشخیص و درمان بیماری یا آن چه باعث مشکل  تان شده است به شما راهنمایی بدهد و یا شما را به گروه  های حمایتی یا متخصصین سلامت روانی معرفی کند تا بتوانید با احساسات خود کنار بیایید. با تلاش و حفظ دیدگاه مثبت، بسیاری از افراد می توانند پس از حمله قلبی یک زندگی فعال و کامل داشته باشند.

نارسایی قلبی در مردان بیشتر از زنان رخ می دهد و در سیاه پوستان دو برابر سفید پوستان شایع است. سه میلیون نفر در آمریکا به نارسایی قلبی مبتلا هستند و خطر ابتلا به این بیماری با افزایش سن بالا می رود. در نارسایی سیستولیک (systolic) قلب، خون در رگ هایی که خون را از ریه به قلب می  آورد تجمع می کند و ریه ها دچار افزایش فشار خون می شود. به این ترتیب ریه ها متورم شده و پر از مایع می شود. این وضعیت ادم ریوی (pulmonary edema) نامیده می شود.

در نارسایی قلبی دیاستولیک (diastolic) خون در وریدهایی تجمع می کند که از سایر نقاط بدن به قلب می رسد. این بخش ها، به خصوص پاها، مچ و پایین تر از آن متورم می شود. در نارسایی قلبی دیاستولیک خون در رگ هایی تجمع می کند که از سایر قسمت  های بدن به قلب می رسد. این باعث ورم پا، مچ و دست ها می شود. برخی افراد که گرفتار این نارسایی هستند گرفتگی ریه (lung congestion) نیز دارند.

علی رغم باور عموم نارسایی قلبی همیشه کشنده نیست. وضعیت بستگی به شدت اختلالی که زمینه  ساز نارسایی قلبی شده و نیز زمان شروع درمان دارد. هیچ درمانی برای نارسایی قلبی وجود ندارد، ولی می توان آن را با دارو و یک زندگی سالم کنترل کرد.