آرتریت روماتوئید یک بیماری مزمن خود ایمنی است که باعث التهاب، درد، تورم، خشکی و نقص عملکرد مفاصل می شود. در آرتریت روماتوئید، سیستم ایمنی به غشای سینوویوم که مفاصل را می پوشاند حمله می کند. سینوویوم ملتهب می شود و این باعث درد، داغی، قرمزی و تورم مفاصل می شود.

سلول های سینوویوم با رشد و تقسیم غیر طبیعی، به غضروف و استخواناستخوان داخل مفصل حمله می کنند. عضلات اطراف، لیگامان ها و تاندون ها ضعیف می شوند و نمی توانند مفصل را نگه دارند. در صورت عدم درمان، با گذشت زمان بافت مفاصل و استخوان بدتر شده و تغییر شکل می دهند. این باعث می شود فرد نتواند یک زندگی فعال و مستقل داشته باشد.

مفاصلی که اغلب بیمار می شوند مفاصل کوچک دست و پا، و به طور عمده پنجه و انگشتان پا هستند، هر مفصلی از جمله مچ دست، زانو، مچ پا یا گردن نیز می تواند دچار این بیماری شود. این مشکل در ستون فقرات یا لگن کمتر رخ می دهد و این مفاصل بیشتر مستعد ابتلا به اوستئوآرتریت هستند. اوستئوآرتریت به خاطر فشار بر روی مفاصل در طول زمان رخ می دهد و یک اختلال ایمنی نیست. آرتریت روماتوئید از سایر انواع التهاب مفاصل بسیار فرق دارد.

به عنوان مثال، آرتریت روماتوئید همیشه به صورت متقارن رخ می دهد یعنی اگر زانو یا مچ دست در یک طرف بدن بیمار بشود، زانو یا مچ دست در طرف دیگر نیز تحت تاثیر قرار می گیرد. التهاب مفاصل معمولا بر مفاصل مچ دست و انگشتان نزدیک به دست تاثیر می گذارند. بر خلاف استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید می تواند بر بخش های غیر از مفاصل تاثیر بگذارد و مثلا باعث التهاب چشم، عروق قلب، ریه و خون شود و یا بافت هایی را که زیر پوست قرار دارد تحت تاثیر بگذارد.

♦  آرتریت روماتوئید در دست ها (Rheumatoid arthritis in hands)

آرتریت روماتوئید می تواند باعث تغییر شکل شدید مفاصل دست بشود و انجام فعالیت های روزمره را دشوار کند. استخواناستخوان های انگشتان معمولا به شکل منحنی، از سمت شست به اطراف گسترده شده اند. آرتریت روماتوئید بیش از ۲ میلیون نفر در آمریکا را تحت تاثیر قرار داده است که دو سوم از آن ها زن هستند. این اختلال در تمام گروه  های نژادی و قومی رخ می دهد و اغلب مربوط به میان سالی است، گر چه در بیست سالگی و سی سالگی هم غیرممکن نیست. در کودکان بین سنین ۶ ماه تا ۱۶ سال آرتریت روماتوئید نوجوانان رخ می دهد.

♦  علائم

علائم آرتریت روماتوئید ممکن است برای هر فرد با دیگری متفاوت باشد و در برخی افراد شدیدتر است. این اختلال گاهی اوقات در ابتدا هیچ نشانه آشکاری در مفاصل ظاهر نمی کند ولی در مواردی ابتدا باعث بی میلی، فقدان اشتها، خشکی مفاصل، دردهای عضلانی مبهم و احتمالا تب خفیف می شود و علائم مفصل آن بعدا ظاهر می شود. در برخی افراد التهاب ناگهان ظاهر می شود و هیچ نشانه قبلی از خود نشان نمی دهد.

آرتریت روماتوئید باعث می شود مفاصل قرمز، داغ، متورم، حساس، دردناک و سفت بشوند. سختی مفاصل معمولا اول صبح شدیدتر است و با افزایش حرکت در طول روز کمتر می شود. افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید گاهی اوقات به دلیل کم خونی فقر آهن که با این التهاب همراه است احساس خستگی می کنند. تب و حس کلی ناخوشی هم کاملا شایع است.

برخی از افراد اثرات اختلالی آرتریت روماتوئید را در بخش هایی غیر از مفاصل تجربه می کنند. حدود یک چهارم از مردم در زیر پوست در نزدیکی نقاط فشار، مانند آرنج، برجستگی ها تاندول هایی دارند. اثرات دیگری که کمتر شایع است درد گردن و خشکی چشم ها و دهان است. در موارد بسیار نادر، رگ های خونی، پوشش ریه ها و یا پریکارد (کیسه متصل به قلب) ملتهب می شود.

در موارد شدید، مفاصل پس از تورم و تغییر شکل به طور جزیی یا کلی جابجا می شوند. این دررفتگی به خصوص اگر در زانو، مچ پا و یا مفاصل پا باشد باعث ناراحتی و مشکل راه رفتن بشود. تاندون  ها آن قدر ضعیف می شوند که از زیر بار فرار می کنند و کنترل برخی حرکات خاص  شان غیرممکن می شود.