این بیماری با (التهاب حاد کلیه و لگنچه) مشخص می شود. سالانه حدود ۲۵۰۰۰۰ پیلونفریت حاد در آمریکا تشخیص داده می شود که ۱۹۲۰۰۰ آن ها در بیمارستان بستری می شوند.

♦  علائم، عوارض و شانس ابتلا

علائم این بیماری به صورت تب و لرز، تندرنس در زاویه دنده-مهره ای، سوزش و تکرر ادرار، درد شکمی، تهوع، استفراغ، ادرار دردناک و ادرار در شب )ناکچوری) ظاهر می شود.

عوارض این بیماری به صورت (سپسیس (در ۲۰ تا ۳۰ درصد موارد، آبسه کلیه، نارسایی حاد کلیه و عود مکرر پیلونفریت حاد بروز پیدا می کند. فعالیت جنسی )در زنان)، سابقه فامیلی عفونت مجاری ادراری، دیابت و بی اختیاری ادراری درصد احتمال به این بیماری را افزایش می دهد.

♦  یافته های آزمایشگاهی

این بیماری در آزمایشگاه از طریق مشاهده گلبول های سفید و قرمز در ادرار، لکوسیتوز، افزایش سرعت ته نشینی گویچه سرخ و CRP  و مثبت شدن کشت ادرار و گاهی مواقع کشت خون قابل تشخیص و بررسی است.

باکتری های دخالت کننده در این بیماری شامل اشریشیا کلی )که شایعترین باکتری جدا شده از کشت ادرار است و در ۸۰ درصد موارد به دست می آید)، کلبسیلا، پروتئوس، انتروباکتر، پسودوموناس، سراشیا، سیتوباکتر، استرپتوکوک فکالیس، استافیلوکوک اورئوس می باشند.

♦  تشخیص و درمان

سی تی اسکن با کنتراست بهترین روش تشخیصی است. هم چنین مطالعه رادیونوکلئید با دیمرکاپتوسوکسینیک-تکنیسیوم ۹۹ از حساسیت خوبی در تشخیص نقایص پرشدگی در کلیه برخوردار است. سونوگرافی نیز در رد انسداد در مجاری ادرای بسیار کمک کننده است.
نحوه درمان بیمار بستگی به شدت عفونت دارد. در بیمارانی که توکسیک هستند بستری کردن آن ها در بیمارستان الزامی است. در حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد از آن ها نیازمند بستری شدن در بیمارستان هستند. درمان تجربی وریدی با آمپی سیلین و یک آمینوگلوکزوئید بر ضد بیشتر باکتری های ادراری مثل گونه های پسودوموناس و انتروکوک مؤثر است.