بی اختیاری ناشی از فوریت که به آن مثانه تحریک پذیر نیز گفته می شود، بیماری ای است که در آن مثانه به صورت غیر قابل کنترل منقبض شده باعث تمایل شدید به ادرار کردن می شود. ممکن ایت پیش از آنکه به دستشویی برسید مقدار کمی ادرار از شما برود.

اینکه چرا عده ای از افراد دچار مثانه تحریک پذیر می شوند مشخص نیست اما این اختلال گاهی هم زمان با یک عفونت ادراری، بی اختیاری ادراری از نوع استرس یا اختلال حمایت لگن مثل پرولاپس رحم ایجاد می شود. این اختلال می تواند از آسیب به اعصاب یا عضلات مثانه در افرادیکه اختلالات عصبی دارند مثل بیماری ام اس، بیماری پارکینسون، آلزایمر، سکته مغزی یا تومور مغزی ناشی شود.

♦  تشخیص

اگر علائم بی اختیاری فوریتی دارید (احساس فوریت ناگهانی و مکرر برای ادرار کردن)، پزشک از شما خواهد خواست که یک نمونه میانی ادرار، نمونه ای که بعد از شروع به ادرار کردن جمع میکنید. نمونه به آزمایشگاه فرستاده می شود و در آنجا به لحاظ باکتری و سایر نشانه های عفونت بررسی می شود.

پزشک هم چنین ممکن است فرایند های تشخیصی دیگری مثل سیستوگرام حین ادرار کردن (یک بررسی اشعه ایکس از مثانه که در حال ادرار کردن گرفته می شود)، سیستوسکوپی (که در آن پزشک از یک ابزار نمایشگر برای دیدن داخل مثانه و حالب شما استفاده می کند) و بررسی های اورودینامیک (که شامل پر کردن مثانه با آب و سپس وارد کردن ابزاری به داخل مثانه برای اندازه گیری فشار آن می شود) درخواست کند.

♦  درمان

شما احتمالا می توانید بی اختیاری فوریتی را با چند تغییر سبک زندگی کنترل کنید به شرط آنکه هم زمان بی اختیاری استرس یا مشکل حمایت لگن نداشته باشید. دریافت مایعات حاوی کافئین مثل قهوه یا نوشابه را محدود کنید چون این مایعات با افزایش نیاز به ادرار کردن باعث بالا رفتن از دست رفتن مایعات می شوند. پیش از ترک خانه ادرار کرده و اطمینان حاصل کنید که محل دستشویی ها را در بازارها، رستوران ها و سایر نواحی میشناسید.

اگر این اقدامات موثر نباشند پزشک ممکن است دارویی نسخه کند که انقباضات مثانه شما را شل کرده یا فعالیت اعصابی را که انقباضات عضلات موثر در ادرار کردن را کنترل می کنند کاهش دهد. یک درمان دیگر وجود دارد که شامل وارد کردن یک الکترود به اندازه یک تامپون به داخل واژن می شود تا عضلات کف لگن را که مثانه را حمایت می کنند تحریک کرده عضلات را قوی تر کند.