عفونت حاد گوش میانی معمولا عفونتی باکتریایی است که به دنبال عفونت های ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی مثل سرماخوردگی، آنفولانزا یا سرخک ایجاد شده و سلول های پوشاننده سطح داخلی حفره گوش میانی را ملتهب می کند.

باکتری های می توانند از طریق یک پرده گوش پاره یا سوراخ شده وارد گوش میانی شوند. سینوزیت مزمن اغلب منجر به عفونت گوش میانی می شود. عفونت های گوش میانی اغلب در اطفال ایجاد شده و به کرات عود می کنند.

علائم

• علائم عفونت حاد گوش میانی می تواند شامل احساس درد یا پری در گوش باشد که ممکن است خفیف بوده یا در حد تداخل با خواب و فعالیت های روزمره شدید باشد. سایر علائم احتمالی عبارتند از: لرز، تب، تعریق و کاهش شنوایی در گوش درگیر.
• اگر عفونت شدید بوده و درمان نشود، فشار چرک جمع شده در گوش میانی می تواند پرده گوش را پاره کرده ترشحاتی چرکی گاها همراه با خون ایجاد کند که درد را بهتر می کند.
• اگر علائم عفونت حاد گوش میانی داشتید، حتما به پزشک مراجعه کنید. اگر درمان به تاخیر بیفتد، عفونت می تواند به استخوان ماستوئید (استخوان پشت گوش) گسترش یافته و تبدیل به عفونتی مزمن شود.

  تشخیص

برای تشخیص عفونت حاد گوش میانی، پزشک گوش شما را با ابزاری چراغ دار به نام اتوسکوپ معاینه خواهد کرد. وی ممکن است برای بررسی در آزمایشگاه نمونه ای از مایع داخل گوش شما بگیرد.

  درمان

برای درمان عفونت حاد گوش میانی پزشک معمولا آنتی بیوتیک نسخه خواهد کرد. در برخی موارد پرده گوش در حین مصرف آنتی بیوتیک پاره شده و تخلیه خواهد شد. درد طی یک تا دو روز کمتر خواهد شد اما مایع ممکن است تا چندین هفته وجود داشته و کاهش شنوایی ایجاد کند.

اگر کودک شما عفونت حاد گوش میانی داشته باشد، پزشک از شما خواهد خواست که مجددا طی ۶ هفته آینده کودک را برای بررسی مجدد نزد وی ببرید.

اگر عفونت حاد گوش میانی به طور غیر معمولی طول کشیده یا دردناک باشد یا اگر عوارضی نظیر فلج عصب صورت ایجاد شود، پزشک ممکن است توصیه به یک فرایند سرپایی به نام میرینگوتومی برای خروج مایع گوش کند که به جمع شدن عفونت کمک خواهد کرد.