بیماری التهابی لگن (Pelvic Inflammatory Disease; PID)، وقتی ایجاد می شود که ویروس یا باکتری پیشابراه را آلوده کرده و به لوله های فالوپ، تخمدان ها و بافت های اطراف گسترش یابد. عفونت معمولا از طریق واژن در طول تماس جنسی با یک فرد آلوده وارد بدن می شود. بیماری های منتقله جنسی شامل کلامیدیا و سوزاک علل بسیار شایعی برای PID هستند.

عفونت های لگنی در زنان جوان و فعال به لحاظ جنسی از همه شایع تر بوده و در زنان یائسه به کمترین میزان خود می رسد. اگر عفونت درمان نشود ممکن است در لوله فالوپ یا تخمدان ها آبسه (یک ساک پر از چرک) تشکیل شده منجر به باقی ماندن بافت زخمی و آسیب به لوله های فالوپ شود. انسداد لوله های فالوپ ناشی از عفونت می تواند منجر به ناباروری  شود.

علائم

یک عفونت لگنی حاد یا ناگهانی می تواند منجر به درد و حساسیت شدید در ناحیه تحتانی شکم شده و تب بسیار بالایی بدهد. عفونت مزمن لگنی ممکن است دردی مداوم و خفیف در زیر شکم یا گاهی در پشت به همراه تب اندک ایجاد کند. در هر دو فرم حاد و مزمن PID، شما ممکن است طی تماس جنسی احساس درد کنید، قاعدگی های نامنظم داشته باشید، و ترشحات واژنی بدبو و زیاد داشته باشید.

  تشخیص

برای تشخیص PID، پزشک معاینه لگنی انجام داده و نمونه هایی از مایع داخل گردن رحم تهیه خواهد کرد. بررسی آزمایشگاهی این مایع عامل عفونی مسبب بیماری را تعیین خواهد کرد. پزشک هم چنین ممکن است برای بررسی وجود آبسه در اطراف تخمدان ها سونوگرافی درخواست کند.

 درمان

آنتی بیوتیک ها درمان اولیه PID هستند. در صورتی که بیماری شدید باشد آنتی بیوتیک از طریق وریدی و در بیمارستان داده خواهد شد. اگر آنتی بیوتیک ها عفونت را درمان نکنند، یا اگر اندازه آبسه کاهش پیدا نکند، پزشک ممکن است با استفاده از فرایند لاپاروسکوپیک (از طریق یک برش کوچک در شکم) تا حد امکان از بافت عفونی را خارج کند. بهبود و باروری هر دو بستگی به وسعت عفونت و جراحی مورد نیاز برای درمان آن دارد.