فیبروئید (Fibroid)
فیبروئید (Fibroid) یا میوم رحم (Uterine fibroid) نوعی تومور خوش‌خیم (غیر سرطانی) است که در دیواره رحم رشد می‌کند. این تومورها از بافت عضلانی و فیبری رحم تشکیل شده‌اند و معمولاً در زنان در سنین باروری مشاهده می‌شوند. اندازه فیبروئیدها می‌تواند از کوچک‌تر از یک نخود تا بزرگ‌تر از یک گریپ‌فروت باشد و گاهی اوقات حتی رحم را بزرگ‌تر می‌کنند.
انواع فیبروئیدها
فیبروئیدها بر اساس محل رشد در رحم به چند نوع تقسیم می‌شوند:
- فیبروئید داخل جداری (Intramural): در دیواره عضلانی رحم رشد می‌کند.
- فیبروئید زیر مخاطی (Submucosal): به سمت داخل رحم رشد می‌کند.
- فیبروئید زیر سروزی (Subserosal): به سمت بیرون رحم رشد می‌کند.
- فیبروئید ساقه‌دار (Pedunculated): روی ساقه‌های نازکی بیرون از رحم یا در داخل رحم رشد می‌کند.
علائم فیبروئید
بسیاری از زنان ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند، اما اگر فیبروئید بزرگ باشد یا تعداد زیادی داشته باشد، علائم زیر ممکن است ظاهر شوند:
- خونریزی شدید در دوره‌های قاعدگی
- درد یا فشار لگنی
- تکرر ادرار یا مشکل در تخلیه کامل مثانه
- درد در حین رابطه جنسی
- یبوست
- بزرگ شدن شکم
تشخیص فیبروئید
برای تشخیص فیبروئید، پزشک از روش‌های مختلفی استفاده می‌کند:
- معاینه لگنی: پزشک ممکن است در معاینه لگنی تغییراتی در اندازه یا شکل رحم احساس کند.
- سونوگرافی: تصویربرداری اولتراسوند می‌تواند وجود فیبروئیدها را تأیید کند.
- MRI: برای بررسی بهتر اندازه و تعداد فیبروئیدها و تعیین محل دقیق آن‌ها.
- هیستروسکوپی: استفاده از دوربینی کوچک که از طریق واژن وارد رحم می‌شود تا وضعیت داخل رحم بررسی شود.
- لاپاراسکوپی: از طریق یک برش کوچک در شکم برای دیدن فیبروئیدها در خارج از رحم.
راه‌های پیشگیری
هیچ روش قطعی برای جلوگیری از ایجاد فیبروئید وجود ندارد، اما می‌توان عواملی که ریسک ایجاد فیبروئید را افزایش می‌دهند، کاهش داد:
- حفظ وزن سالم: چاقی با افزایش خطر فیبروئید مرتبط است.
- مدیریت استرس: استرس مزمن ممکن است بر سطح هورمون‌ها تأثیر بگذارد.
- رژیم غذایی سالم: مصرف غذاهای غنی از فیبر و کم چرب، به‌ویژه میوه‌ها و سبزیجات، ممکن است خطر ابتلا به فیبروئید را کاهش دهد.
- ورزش منظم: فعالیت بدنی می‌تواند به تعادل هورمون‌ها کمک کند.
- کنترل هورمون‌ها: برخی مطالعات نشان می‌دهند که کنترل سطح استروژن می‌تواند در کاهش ریسک نقش داشته باشد.
درمان فیبروئید
درمان به شدت علائم و اندازه فیبروئیدها بستگی دارد:
- درمان دارویی: داروهایی برای کنترل علائم مانند کاهش خونریزی یا تنظیم هورمون‌ها تجویز می‌شوند.
- روش‌های کم‌تهاجمی: مانند امبولیزاسیون شریان رحم (قطع جریان خون به فیبروئید) یا سونوگرافی متمرکز با امواج شدید.
- جراحی: بسته به شدت، شامل میومکتومی (برداشتن فیبروئید) یا هیسترکتومی (برداشتن رحم) است.
فیبروئیدها معمولاً بعد از یائسگی کوچک می‌شوند و علائم کاهش می‌یابند.
نظرات ارزشمند شما