یک مفصل را دررفته می گوییم اگر استخوان هایی که به طور طبیعی مفصل را به هم متصل می کنند، معمولا توسط یک آسیب شدید، از هم جدا شوند. در رفتگی هایی که با آسیب ایجاد نشده اند ممکن است در زمان تولد موجود بوده باشند (مثل دررفتگی مادرزادی مفصل لگن) یا به عنوان عارضه بیماری آرتریت روماتوئید ایجاد شوند. دررفتگی می تواند به طور مکرر در مفصلی که به علت یک آسیب قبلی ضعیف شده است اتفاق بیفتد.

مفاصل فک و شانه به خصوص مستعد دررفتگی های عود کننده هستند. دررفتگی های مهره ها می تواند به کل طناب نخاعی آسیب وارد کرده گاهی باعث فلج نواحی ای از بدن در زیر سطح آسیب شود. دررفتگی شانه یا مفصل لگن می تواند با آسیب به اعصاب اصلی منجر به فلج دست یا پای مجاور شود. برخی از مفاصلی که در رفته اند ممکن است نهایتا مستعد آرتروز شوند.

♦  علائم و تشخیص

یک مفصل دررفته معمولا دردناک، متورم و تغییر رنگ داده است و نمی تواند حرکت کند. در صورتی که فکر می کنید مفصل شما دررفته است، فورا به پزشک خود مراجعه کرده یا به نزدیک ترین اورژانس بیمارستانی بروید. طی این مدت ناحیه آسیب دیده را محافظت کرده آن را بی حرکت نگه دارید. چیزی نخورید و نیاشامید، چون ممکن است برای جاانداختن مفصل نیاز به بی هوشی عمومی داشته باشید.

به کسی اجازه ندهید مفصل را دستکاری کرده یا سعی در جاانداختن آن کند. چون ممکن است به اعصاب یا عروق خونی آسیب زده یا یک آسیب همراه مثل یک شکستگی را بدتر کنید. پزشک معمولا برای تشخیص و ارزیابی دررفتگی عکس اشعه ایکس از مفصل درگیر و نواحی اطراف درخواست می کند.

♦  درمان

مفصل دررفته معمولا به قدری دردناک و متورم می شود که جااندازی آن نیاز به بی هوشی عمومی خواهد داشت. گاهی لازم است که مفصل دررفته به شیوه جراحی جاانداخته شود. اگر یکی از مفاصل شما به علت دررفتگی های مکرر ضعیف شده باشد پزشک ممکن است برای محکم کردن لیگامان ها توصیه به جراحی کند. بعد از جااندازی اگر عروق خونی، اعصاب و استخوان ها سر جای خودشان باشند و آسیب ندیده باشند، احتمالا مفصل برای ۳ تا ۶ هفته در یک آتل بی حرکت می شود تا بافت های آسیب دیده التیام یابند. درباره زمان و چگونگی استفاده مجدد از مفصل خود از دستورات پزشک پیروی کنید تا از آسیب مجدد آن اجتناب کنید. بعد از آن که تورم رفع شد، پزشک ممکن است برای کمک به تقویت مفصل توصیه به حرکات ورزشی کند.