پروستاتیت به التهاب غده پروستات گفته می شود. سه نوع اصلی التهاب پروستات عبارتند از: نوع باکتریایی، نوع غیر باکتریایی (که هم چنین به آن سندرم درد مزمن لگنی گفته می شود)، و نوع التهابی بدون علامت. التهاب می تواند با یا بدون عفونت ایجاد شود. دو نوع اصلی التهاب باکتریایی پروستات (که به آن التهاب عفونی پروستات نیز گفته می شود) عبارتند از: التهاب حاد و مزمن. التهاب حاد باکتریایی بیماری نادر ولی وخیمی است که توسط باکتری در غده پروستات ایجاد می شود. باکتری ممکن است از عفونتی در قسمت دیگری از بدن آمده باشد.

التهاب باکتریایی مزمن پروستات به طور اولیه در مردان مسن تر با غده پروستات بزرگ دیده می شود. این بیماری یک عفونت عود کننده غده پروستات است که معمولا از عفونت های باکتریایی قبلی که کامل رفع نشده اند ناشی می شود. التهاب غیر باکتریایی پروستات شایع ترین ولی کمتر شناخته شده ترین حالت بیماری است. این نوع بیماری می تواند التهابی یا غیر التهابی باشد. در نوع التهابی، هیچ شواهدی از عامل عفونی وجود ندارد اما سلول های مبارزه کننده با عفونت حضور دارند. التهاب بی علامت پروستات معمولا وقتی تشخیص داده می شود که پزشک برای اختلالات دیگری پروستات را بررسی کند.

♦  علائم

علامت اولیه در هر دو نوع التهاب حاد و مزمن پروستات عبارت است از: درد در قاعده آلت تناسلی و خلف کیسه بیضه. ممکن است احساس پری در مقعد داشته و ممکن است تمایل شدید به دفع مدفوع داشته باشید. بعدها ممکن است تمایل مکرر و شدید به ادرار کردن داشته باشید ولی ادرار کردن برایتان دردناک و دشوار باشد. ممکن است فقط مقدار کمی ادرار دفع کرده خون در ادرار خود داشته باشید. سایر علائم محتمل عبارتند از: درد در نوک آلت تناسلی، درد بیضه ها، و درد کمر. در التهاب باکتریایی پروستات، علائم عبارتند از: تب، لرز یا تهوع. اگر هر یک از علائم التهاب پروستات را داشتید، فورا به پزشک خود مراجعه کنید.

♦  تشخیص

تشخیص التهاب پروستات معمولا بر اساس علائم، معاینه بالینی و نتایج آزمایش ادرار صورت می گیرد. پزشک ممکن است معاینه انگشتی مقعد انجام دهد، که در آن پزشک انگشت دستکش پوشیده و آغشته به ماده روان کننده را وارد مقعد می کند تا غده پروستات را لمس کند. اگر شما علائم عفونت حاد باکتریایی را داشته باشید، پزشک احتمالا معاینه انگشتی مقعد را انجام نخواهد داد زیرا دستکاری غده پروستات می تواند باعث رها شدن باکتری به جریان خون شود. پزشک ممکن است برای تشخیص عفونت مزمن پروستات آزمایشی به نام تعیین موقعیت پروستات انجام دهد.

در این آزمایش پزشک از شما خواهد خواست که ادرار کرده و قطرات ابتدایی ادرار را جمع کنید. سپس باید یک نمونه از میانه ادرار جمع کنید (در این نمونه باید چند ثانیه ادرار کرده سپس نمونه ادرار را جمع کنید). سپس پزشک با انجام معاینه انگشتی مقعد، پروستات را ماساژ می دهد تا مایع پروستات آزاد شده و آن را جمع می کند. در پایان نمونه ادرار دیگری نیز گرفته می شود که حاوی مایع پروستات نیز هست. پزشک همه نمونه های ادراری را مقایسه می کند تا وجود عفونت را تایید کرده، عامل عفونی مسئول آن را شناسایی کرده و بهترین درمان را تعیین کند.

نمونه ها در آزمایشگاه کشت داده شده و بررسی می شوند تا تعیین شود که عفونت در پیشابراه، مثانه یا پروستات است. در برخی موارد، پزشک هم چنین ممکن است غده پروستات را با یک سیستوسکوپ (یک لوله نمایشگر چراغ دار و منعطف) که وارد پیشابراه می شود بررسی کند. تشخیص دقیق اهمیت دارد چون انواع مختلف التهاب پروستات نیاز به درمان های مختلفی دارد.

♦  معاینه انگشتی مقعد

برای معاینه انگشتی مقعد، پزشک احتمالا از شما خواهد خواست که در حالت ایستاده از کمر به جلو خم شوید. سپس وی یک انگشت پوشیده با دستکش و آغشته به ماده روان کننده را وارد مقعد شما خواهد کرد تا هرگونه مورد غیرطبیعی در پروستات را حس کند. این معاینه هم چنین می تواند در حالی که شما به پهلو دراز کشیده اید و زانوهای خود را در شکم جمع کرده اید نیز انجام شود.

♦  درمان

برای درمان عفونت پروستات، پزشک آنتی بیوتیک تجویز می کند. اگر علائم شما شدید باشد، پزشک ممکن است توصیه به استراحت و استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی برای کاهش درد و التهاب کند. اگر پیشابراه شما مسدود شود، یا تب بالایی داشته باشید که منجر به بی آبی شود، یا اگر باکتری به سایر قسمت های بدن گسترش یابد، شما را در بیمارستان بستری خواهند کرد. از آنجایی که پاک کردن باکتری از پروستات دشوار است، پزشک برای ۴ تا ۶ هفته برای شما آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد. برای عفونت های مزمن، ممکن است برای چندین ماه نیاز به مصرف آنتی بیوتیک باشد.

پزشکان به ندرت و فقط به عنوان یک راه حل آخر برای عفونت مزمن پروستات جراحی انجام می دهند. معمولا وقتی که بیماری منجر به عدم توانایی ادرار کردن می شود (باعث احتباس ادراری می شود) یا مشکلات کلیوی ایجاد می کند. التهاب غیر باکتریایی پروستات با آنتی بیوتیک درمان نمی شود. برای کمک به بهبود علائم التهاب غیر باکتریایی پروستات، پزشک موارد زیر را توصیه خواهد کرد:

• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی بدون نسخه مثل آسپیرین، ایبوپروفن، یا ناپروکسن مصرف کنید تا درد و التهاب را کمتر کند.
• در یک وان آب گرم بنشینید.
• از مصرف کافئین، الکل، و غذاهای تند اجتناب کنید چون می توانند غده پروستات را تحریک کنند.
• به طور منظم ورزش کنید و روش های تمدد اعصاب مثل تنفس عمیق و مراقبه را تمرین کنید تا به کاهش درد مرتبط با استرس کمک کند.